Mijn verhaal: Zuid-Afrika trip 2018
Blijf op de hoogte en volg Floris Bouwmeister
26 Februari 2018 | Zuid-Afrika, Genadendal
Dag 1: na een lange vlucht: eerst van Amsterdam naar Istanbul en vervolgens van Istanbul naar Kaapstad, moesten we ongeveer een uurtje wachten bij de douane voordat we Zuid-Afrika binnen mochten (op z'n Afrikaans - relaxt). Hier werden we opgewacht door een aantal oude en nieuwe buddies. Zowel mijn oude als nieuwe buddy waren niet aanwezig. Zij zijn overigens tweelingbroers.
Hierna werden we naar buiten geleid door de Zuid-Afrikaanse leraren. Het was al vrij warm rond dit moment van de dag, namelijk iets boven de 32 graden. Er stond echter wel een zacht windje wat het te doen maakte. We mochten instappen in een bus die toebehoorde aan onze partnerschool, namelijk Emil Weder Highschool. Op het eerste moment leek het klimaat (maar niet de cultuur) een beetje op het Middellandse Zeegebied. De Nederlandse leraren reden naar Genadendal met huurauto's, de leerlingen en Zuid-Afrikaanse leraren gingen dus mee met de bus. Toen de bijna afgeschreven schoolbus op gang kwam en de snelweg opreed, ervaarde ik een cultuurshock. 100 meter van het vliegveld af reden we langs de eerste township (sloppewijk). Deze bestond uit shags, oftewel hutjes gemaakt van ijzeren golfplaten en karton, waar kinderen speelden, vee graasde, straathonden probeerde te overleven en inwoners langs de snelweg naar bruikbare spullen zochten.
Een paar kilometer later, met aan de rechter kant van de weg nog steeds de township, zag ik aan de linker kant van de weg een landelijk vastgoedterrein, waar luxe huizen uit de grond werden gestampt. Dit contrast tussen arm en rijk, zwart en blank leek de Zuid-Afrikanen niet eens op te vallen. Ik checkte het nog een keer bij het Afrikaanse meisje die naast mij zat, maar ook voor haar leek het de normaalste zaak van de wereld. Nog iets wat mij opviel was het feit dat rond het vastgoed terrein, er alleen maar witte mensen op de advertenties en reclameborden werden afgebeeld. Ik vroeg mezelf af of dit een overblijfsel zou zijn van apartheid, gewoon naïviteit zou zijn of misschien een combinatie? Waarschijnlijk zal dit te maken hebben met het feit dat er veel sprake is van inkomensongelijkheid in Zuid-Afrika, en dat deze advertenties dan ook gericht zijn op de blanken. Eenmaal aangekomen in het hostel hebben we kennis gemaakt met het complex en de gemeenschap. Maar eerst hebben we de kamers verdeeld en de koffers uitgepakt. 's Avonds hebben we nog iets kleins gegeten en zijn we op tijd naar bed gegaan. Morgen op het programma: Cape Aghulas, het meest zuidelijkste punt van het Afrikaanse continent.
Dag 2: Cape Aghulas
Vandaag zijn we om 8:30 afgerezen naar Cape Aghulas. We ontbeten eerst, waarna we met vier verschillende busjes van huis zijn gegaan. De laatste 15km van de reis reden we door het Aghulas National Park. We zagen hier echter niet veel wilde dieren,
Dit was de eerste echte dag dat we wat meer van de natuur te zien kregen. Het klimaat werd gekenmerkt door droogte vlaktes (mede door de recente watertekorten in deze regio), savanne-achtige vegetatie en een warme temperatuur. Daarnaast zagen we regelmatig wat losse koeien, schapen en ander vee. Dorpen en steden zagen we niet heel vaak, slechts af en toe in een dal tussen de heuvels.
We arriveerden rond half 11 bij de vuurtoren (in het Afrikaans vuurtoring) van Aghulas, die als een van de weinige nog in gebruik is in Zuid-Afrika. hier zijn we naar de top geweest, door middel van het beklimmen van 72 stijle, houten traptreden. Op de top stond een harde wind. Iedereen moest goed oppassen dat hun telefoon, pet of zonnebil niet werd weggeblazen. Nadat we weer beneden waren, hebben we een dikke kilometer gewandeld naar het monument van Cape Aghulas: where two oceans meet. Namelijk de Indische en Atlantische Oceaan. De ene kant van het water was iets donkerder dat de andere kant. Hier hebben we wat (groeps)foto's gemaakt bij de rotsen in het heldere water.
Uiteindelijk zijn we met de busjes doorgereden naar het strand een eindje verderop. In de buurt van de vuurtoren kon niet gezwommen worden, doordat er continu harde golven op de spitse rotsen kapot sloegen. Bij het strand hebben we in groepjes een hamburger gegeten op het strandpaviljoen, waar we een prachtig uitzicht hadden. Tijdens het zwemmen in de 'baai', hebben we roggen gezien, zeilboten en hebben we gespeeld met een bal in het water.
Op de terugweg, hebben we wel enkele wilde dieren gespot, namelijk: springbokken, wat wilde vogels en bavianen. Deze 'baboons' zaten op verkeersborden, of liepen over de weg heen. Morgen zullen we de buddies voor de eerste echte keer allemaal ontmoeten, en zullen we meelopen met de lessen op Emil Weder Highschool.
Dag 3: School
Vandaag hebben we voor het eerst een bezoek gebracht aan de school. We stonden rond 6 uur op, waarna we hebben ontbeten en rond 7 uur, te voet, vertrokken zijn naar school. Deze lag een paar honderd meter verderop, links van de weg, onder de berg. Toen we aankwamen moesten we een tijdje wachten voordat we de buddies tegenkwamen. We wachtten op de binnenplaats van de school. Voordat we naar binnen gingen voor de openingsceremonie, zag ik mijn oude buddy José nog even en begroette hem.
De weekopeningsceremonie was best indrukwekkend. Er zaten namelijk rond de 200 Zuid-Afrikaanse leerlingen op plastic stoelen in de aula. We werden welkom geheten, er werd gezongen en er werden bijbelfragmenten voorgelezen en welke betekenis deze gaven aan de maand van ons bezoek (februari). Er werd speciaal aandacht besteed aan het feit dat februari de maand is van de liefde. Dat we elkaar moeten respecteren en moeten behandelen zoals we zelf ook behandeld zouden willen worden. Ook werd er gesproken over de speciale band tussen onze scholen. Hierna luisterden we naar het Zuid-Afrikaanse volkslied, waarbij iedereen opstond. Dit lied bestond uit een Engels, Afrikaans en een Soeloe ingesproken deel. Ook werd het schoollied gezongen, waarin de principes, trots en respect van en voor de school was verwerkt. Ook Mr. Rasing hield een praatje, over het doel van het project en de successen die hiermee in het verleden behaald zijn.
Na deze ceremonie begonnen de lessen. De eerste les hadden we biologie. Rond de helft van het voorstelrondje verdween de lerares. Dit bleek later heel gebruikelijk te zijn in ZA. Toen hij eenmaal verdwenen was, werd de klas chaotischer en heb ik even gepraat met de vrienden van Jade. De tweede les was business (een combinatie van economie en M&O). De leraar, een bruine man met een afro, toonde vooral veel interesse in de Nederlandse leerlingen, in tegenstelling tot elke andere leraar. We hebben gepraat over vakkenpakketen, Nederland en onze school. Deze leraar had een basisregel, die stelde dat elke leerling die een belangrijke vraag fout beantwoorde, moest opstaan en blijven staan tot het einde van de les. Toen wij vroegen aan hem hoezo dit gebeurde, legde hij uit dat veel 'zwarte' scholen in Afrika te weinig geld hebben voor lerarensalarissen, boeken en tafels. De leerlingen van Emil Weder waren dus 'uitverkorenen'. Als ze deze kans niet pakten of niet serieus namen werden ze hier dus door hem op deze manier voor gestraft. Hij vond leerlingen in dit milieu die niet ijverig waren ondankbaar en respectloos.
De derde les hadden we Afrikaans, die ingevuld werd met een mondelinge luistertoets over 'boerewors'. Deze lerares had niet echt de aandacht en haast geen controle over de leerders. Zojuist kregen we te horen dat ondanks het warme weer we gaan hiken in de Bosmanskloof. Op dat moment, kan ik me herinneren, had ik hier helemaal geen zin in (moe, verbrand), maar uiteindelijk was dit een van de gaafste dingen die we hebben gedaan, naar mijn mening.
Maar eerst hadden we nog een lesje, wederom Afrikaans. Er werd gediscussieërd over een boek die de leerlingen moesten lezen, namelijk de Driehoekige Sirkel. Hoewel de les in het Afrikaans gegeven werd en niks voor ons vertalld werd, was het toch wel redelijk te volgen. Wat mij opviel was het feit dat er een groot verschil was tussen ijverige en luie kinderen. Sommigen zaten de krant te lezen of waren aantekeningen aan het maken of aan het overnemen. Anderen lagen te slapen op de houte stoelen (die verbonden waren aan de houte tafels door middel van ijzeren stangen) of waren door de klas aan het schreeuwen. Ook viel mij op dat er een duidelijke hïerarchie bleek te zijn in de status van de leerlingen. Sommige waren lid van de ledenraad of medezeggenschapsraad. Ook waren er klassenvertegenwoordigers die hielpen met de absentielijsten en dergelijken.
Dag 4: Schooldag
'Op dit moment zitten we in de les business. Deze dag zal voor het grootste deel hetzelfde zijn als gisteren, ook een schooldag. Om even terug te komen op het verhaal van gisteren: de Bosmanskloof hiking trip was een groot succes. Om te beginnen zijn we naar Greyton, een klein dorpje 5km verderop, gereden. Dit dorp was vroeger wit verklaard, oftewel, er woonden hier geen gekleurden gedurende de apartheid. We stapten na aankomst in het natuurgebied uit de busjes. Na ongeveer een kilometer gewandeld te hebben werd er aan ons een keuze voorgelegd: of omkeren, of door het water verder (waar we natuurlijk voor gekozen hebben!). Het water was heel koud, maar ook wel weer verfrissend. Na een minuutje in het water te hebben gelegen was het wel te doen, en zwommen we verder door de kloof. Om de hoek moesten we door middel van een touw, zonder zekering, een paar meter op een rots klimmen om verder te kunnen. Dit was nog prima te doen. Eenmaal boven liepen we verder over de rotsen in het ondiepe water, omringd door de prachtige natuur. Het tweede obstakel was een klim naar boven, tussen een rotspartij door een watervalletje heen. Deze klim was ongeveer 4m hoog denk ik, en was best lastig. De eerste meter kon je nog steunen op een kleine, instabiele ladder, maar daarna moest je verder op eigen kracht. Tussen de rotsen moest je oppassen dat je je hoofd en rug niet stootte. Meneer Bakker was alvast naar boven geklommen om de rest zijn hand toe te reiken. Hierboven was het nog veel mooier, en ik zou zweren dat ik op een gegeven moment een aapje of een ander dier door de bergen zag rennen. De afdaling was iets pittiger, maar uiteindelijk is dit ook gelukt. Voor meneer Rasing liep de afdaling iets minder goed af, hij brak zijn sleutelbeen en heeft hier voor de rest van de reis veel last van gehad.
's Avonds stond de braai, oftwel een soort ZA bbq, op het programma. Dit was iets verlaat, mede dankzij het ziekenhuisbezoek van Frans en de onzekerheid en spanning waartoe dit leidde. Uiteindelijk konden we eten om 11 uur. De braai bestond uit een witvisje gerookt boven het eigen gestookte vuurtje (met veel graten!), brood en salade.
'Vandaag is het programma niks speciaals. Nog 20 minuten, dan is de les afgelopen. Wat mij nog steeds verbaast, is dat de docent bijna geen rol heeft in de les als lesgever, oftewel, ze leren hier bijna niks. Ze praten niet veel en hebben weinig controle (op enkele na). De leerlingen gaan eigenlijk gewoon hun eigen gang. Naast mij ligt bijvoorbeeld een meisje languit op haar tafel te slapen. In Nederland zou dit zeker niet geaccepteerd worden. Het lesmateriaal en de schoolspullen zijn redelijk modern, of eigenlijk moderner dan dat ik had verwacht. De leraar zit achter zijn laptop, waarmee hij de beamer bestuurt die de stop op het whiteboard projecteert. Hier wordt echter niet heel erg efficiënt mee gewerkt, en de leerlingen moeten op eigen initiatief aan de bak naar mijn gevoel. Aan het einde van de dag hadden we nog wiskunde. Dit was best interessant en een rustige les. Hij legde de nadruk op het feit dat alles in de wereld uit patronen (sequences) bestaat. Een opdracht voor de Afrikaanse leerlingen volgde.
Dag 5: Schooldag en mee naar huis met de buddies.
Even een terugblik op gisteravond: tijdens de kringbespreking over het verloop van de dag is de stroom uitgevallen, een black-out. Op zich was dit niet zo'n probleem, omdat we beschikten over zaklampen en andere alternatieven. Een Nederlands meisje, die vandaag met haar buddy naar huis was geweest, vertelde dat zij in een shag woonde en dat dit dus een heel groot probleem voor haar moest zijn. Vooral met alle criminaliteit en weinig andere mogelijkheden om het tekort aan stroom op te vangen in de townships, moet het daar heel onveilig en onplezierig zijn geweest.
Daarnaast zijn we vandaag na de schooldag mee geweest naar huis met de buddies. De mijne woonde niet 'thuis', zoals de meesten, maar in het hostel bij school. Dit zag je wel vaker bij kinderen waarvan hun huis ver van school was. Jade sliep hier dus, at hier, maakte hier zijn huiswerk en had hier zijn vrienden. Het begin was op zichzelf al vrij speciaal. We moesten rijen vormen, de tassen buiten laten en aan tafels gaan zitten in een gigantische eetzaal. Het eten zat in pannen die waren overdekt om de warmte te behouden. Er liep een docent of medewerker van in de twintig door de tafels heen. Iedereen was stil en keek naar hem. Uiteindelijk gaf hij een seintje, in de vorm van een knikje, waarna iedereen aanviel. Ik zat bij Jade en zijn vrienden, maar er werd niet gesproken. Dit was ook niet de bedoeling geloof ik, omdat iedereen stil was. Ik mocht als eerste opscheppen. We aten kabeljauw, een salade van erwten en maïskorrels en mashed potatoes. Het smaakte best goed. Hierna volgde ik Jade naar zijn kamer. Hier gaf ik hem zijn cadeaus: stroopwafels, Nederlandse snoepjes, Hollandse drop en nog wat andere dingen. Ook had ik nog de OBC goodybag om aan hem te geven. Hij reageerde ondankbaar (geen bedankje), maar volgens mij vond hij het toch wel leuk om iets te krijgen.
In het hostel ervaarde ik een soort onveilige of vijandige sfeer. We werden sowieso al vreemd aangekeken omdat we wit en buitenlands waren en daarmee in de belangstelling stonden. Maar hier leek het wel of het iedereen voor zich was en iedereen deed waar hij zelf zin in had. Uiteindelijk had in geen trek meer om nog tot 5 uur op die kleine kamer te zitten, vooral toen de roommates de wiet en waterpijpen uit de kast haalden. Op school probeerden z'n vrienden me al over te halen om ook te roken enzo, maar daar had ik geen behoefte aan. Vooral niet als het 40 graden is buiten. Dus ben ik hem maar gepeert naar ons eigen hostel, Jade volgde me omdat ik zei dat ik mijn telefoon wou halen. Hier kwamen we wat andere buddies tegen die gingen zwemmen. We zijn toen uiteindelijk met hun meegegaan. Na het zwemmen hebben we nog een bezoek gebracht aan de tuinen achter de 'campus', waar ook wat oude Khoi en San hutten tentoongesteld waren. Hier bloeiden ook veel mooie bloemen. Toen het 5 uur was ben ik weer naar 'huis' gelopen en heb ik een douche genomen.
Dag 6 Townships en Safe-Hub
Hierna werden we naar buiten geleid door de Zuid-Afrikaanse leraren. Het was al vrij warm rond dit moment van de dag, namelijk iets boven de 32 graden. Er stond echter wel een zacht windje wat het te doen maakte. We mochten instappen in een bus die toebehoorde aan onze partnerschool, namelijk Emil Weder Highschool. Op het eerste moment leek het klimaat (maar niet de cultuur) een beetje op het Middellandse Zeegebied. De Nederlandse leraren reden naar Genadendal met huurauto's, de leerlingen en Zuid-Afrikaanse leraren gingen dus mee met de bus. Toen de bijna afgeschreven schoolbus op gang kwam en de snelweg opreed, ervaarde ik een cultuurshock. 100 meter van het vliegveld af reden we langs de eerste township (sloppewijk). Deze bestond uit shags, oftewel hutjes gemaakt van ijzeren golfplaten en karton, waar kinderen speelden, vee graasde, straathonden probeerde te overleven en inwoners langs de snelweg naar bruikbare spullen zochten.
Een paar kilometer later, met aan de rechter kant van de weg nog steeds de township, zag ik aan de linker kant van de weg een landelijk vastgoedterrein, waar luxe huizen uit de grond werden gestampt. Dit contrast tussen arm en rijk, zwart en blank leek de Zuid-Afrikanen niet eens op te vallen. Ik checkte het nog een keer bij het Afrikaanse meisje die naast mij zat, maar ook voor haar leek het de normaalste zaak van de wereld. Nog iets wat mij opviel was het feit dat rond het vastgoed terrein, er alleen maar witte mensen op de advertenties en reclameborden werden afgebeeld. Ik vroeg mezelf af of dit een overblijfsel zou zijn van apartheid, gewoon naïviteit zou zijn of misschien een combinatie? Waarschijnlijk zal dit te maken hebben met het feit dat er veel sprake is van inkomensongelijkheid in Zuid-Afrika, en dat deze advertenties dan ook gericht zijn op de blanken. Eenmaal aangekomen in het hostel hebben we kennis gemaakt met het complex en de gemeenschap. Maar eerst hebben we de kamers verdeeld en de koffers uitgepakt. 's Avonds hebben we nog iets kleins gegeten en zijn we op tijd naar bed gegaan. Morgen op het programma: Cape Aghulas, het meest zuidelijkste punt van het Afrikaanse continent.
Dag 2: Cape Aghulas
Vandaag zijn we om 8:30 afgerezen naar Cape Aghulas. We ontbeten eerst, waarna we met vier verschillende busjes van huis zijn gegaan. De laatste 15km van de reis reden we door het Aghulas National Park. We zagen hier echter niet veel wilde dieren,
Dit was de eerste echte dag dat we wat meer van de natuur te zien kregen. Het klimaat werd gekenmerkt door droogte vlaktes (mede door de recente watertekorten in deze regio), savanne-achtige vegetatie en een warme temperatuur. Daarnaast zagen we regelmatig wat losse koeien, schapen en ander vee. Dorpen en steden zagen we niet heel vaak, slechts af en toe in een dal tussen de heuvels.
We arriveerden rond half 11 bij de vuurtoren (in het Afrikaans vuurtoring) van Aghulas, die als een van de weinige nog in gebruik is in Zuid-Afrika. hier zijn we naar de top geweest, door middel van het beklimmen van 72 stijle, houten traptreden. Op de top stond een harde wind. Iedereen moest goed oppassen dat hun telefoon, pet of zonnebil niet werd weggeblazen. Nadat we weer beneden waren, hebben we een dikke kilometer gewandeld naar het monument van Cape Aghulas: where two oceans meet. Namelijk de Indische en Atlantische Oceaan. De ene kant van het water was iets donkerder dat de andere kant. Hier hebben we wat (groeps)foto's gemaakt bij de rotsen in het heldere water.
Uiteindelijk zijn we met de busjes doorgereden naar het strand een eindje verderop. In de buurt van de vuurtoren kon niet gezwommen worden, doordat er continu harde golven op de spitse rotsen kapot sloegen. Bij het strand hebben we in groepjes een hamburger gegeten op het strandpaviljoen, waar we een prachtig uitzicht hadden. Tijdens het zwemmen in de 'baai', hebben we roggen gezien, zeilboten en hebben we gespeeld met een bal in het water.
Op de terugweg, hebben we wel enkele wilde dieren gespot, namelijk: springbokken, wat wilde vogels en bavianen. Deze 'baboons' zaten op verkeersborden, of liepen over de weg heen. Morgen zullen we de buddies voor de eerste echte keer allemaal ontmoeten, en zullen we meelopen met de lessen op Emil Weder Highschool.
Dag 3: School
Vandaag hebben we voor het eerst een bezoek gebracht aan de school. We stonden rond 6 uur op, waarna we hebben ontbeten en rond 7 uur, te voet, vertrokken zijn naar school. Deze lag een paar honderd meter verderop, links van de weg, onder de berg. Toen we aankwamen moesten we een tijdje wachten voordat we de buddies tegenkwamen. We wachtten op de binnenplaats van de school. Voordat we naar binnen gingen voor de openingsceremonie, zag ik mijn oude buddy José nog even en begroette hem.
De weekopeningsceremonie was best indrukwekkend. Er zaten namelijk rond de 200 Zuid-Afrikaanse leerlingen op plastic stoelen in de aula. We werden welkom geheten, er werd gezongen en er werden bijbelfragmenten voorgelezen en welke betekenis deze gaven aan de maand van ons bezoek (februari). Er werd speciaal aandacht besteed aan het feit dat februari de maand is van de liefde. Dat we elkaar moeten respecteren en moeten behandelen zoals we zelf ook behandeld zouden willen worden. Ook werd er gesproken over de speciale band tussen onze scholen. Hierna luisterden we naar het Zuid-Afrikaanse volkslied, waarbij iedereen opstond. Dit lied bestond uit een Engels, Afrikaans en een Soeloe ingesproken deel. Ook werd het schoollied gezongen, waarin de principes, trots en respect van en voor de school was verwerkt. Ook Mr. Rasing hield een praatje, over het doel van het project en de successen die hiermee in het verleden behaald zijn.
Na deze ceremonie begonnen de lessen. De eerste les hadden we biologie. Rond de helft van het voorstelrondje verdween de lerares. Dit bleek later heel gebruikelijk te zijn in ZA. Toen hij eenmaal verdwenen was, werd de klas chaotischer en heb ik even gepraat met de vrienden van Jade. De tweede les was business (een combinatie van economie en M&O). De leraar, een bruine man met een afro, toonde vooral veel interesse in de Nederlandse leerlingen, in tegenstelling tot elke andere leraar. We hebben gepraat over vakkenpakketen, Nederland en onze school. Deze leraar had een basisregel, die stelde dat elke leerling die een belangrijke vraag fout beantwoorde, moest opstaan en blijven staan tot het einde van de les. Toen wij vroegen aan hem hoezo dit gebeurde, legde hij uit dat veel 'zwarte' scholen in Afrika te weinig geld hebben voor lerarensalarissen, boeken en tafels. De leerlingen van Emil Weder waren dus 'uitverkorenen'. Als ze deze kans niet pakten of niet serieus namen werden ze hier dus door hem op deze manier voor gestraft. Hij vond leerlingen in dit milieu die niet ijverig waren ondankbaar en respectloos.
De derde les hadden we Afrikaans, die ingevuld werd met een mondelinge luistertoets over 'boerewors'. Deze lerares had niet echt de aandacht en haast geen controle over de leerders. Zojuist kregen we te horen dat ondanks het warme weer we gaan hiken in de Bosmanskloof. Op dat moment, kan ik me herinneren, had ik hier helemaal geen zin in (moe, verbrand), maar uiteindelijk was dit een van de gaafste dingen die we hebben gedaan, naar mijn mening.
Maar eerst hadden we nog een lesje, wederom Afrikaans. Er werd gediscussieërd over een boek die de leerlingen moesten lezen, namelijk de Driehoekige Sirkel. Hoewel de les in het Afrikaans gegeven werd en niks voor ons vertalld werd, was het toch wel redelijk te volgen. Wat mij opviel was het feit dat er een groot verschil was tussen ijverige en luie kinderen. Sommigen zaten de krant te lezen of waren aantekeningen aan het maken of aan het overnemen. Anderen lagen te slapen op de houte stoelen (die verbonden waren aan de houte tafels door middel van ijzeren stangen) of waren door de klas aan het schreeuwen. Ook viel mij op dat er een duidelijke hïerarchie bleek te zijn in de status van de leerlingen. Sommige waren lid van de ledenraad of medezeggenschapsraad. Ook waren er klassenvertegenwoordigers die hielpen met de absentielijsten en dergelijken.
Dag 4: Schooldag
'Op dit moment zitten we in de les business. Deze dag zal voor het grootste deel hetzelfde zijn als gisteren, ook een schooldag. Om even terug te komen op het verhaal van gisteren: de Bosmanskloof hiking trip was een groot succes. Om te beginnen zijn we naar Greyton, een klein dorpje 5km verderop, gereden. Dit dorp was vroeger wit verklaard, oftewel, er woonden hier geen gekleurden gedurende de apartheid. We stapten na aankomst in het natuurgebied uit de busjes. Na ongeveer een kilometer gewandeld te hebben werd er aan ons een keuze voorgelegd: of omkeren, of door het water verder (waar we natuurlijk voor gekozen hebben!). Het water was heel koud, maar ook wel weer verfrissend. Na een minuutje in het water te hebben gelegen was het wel te doen, en zwommen we verder door de kloof. Om de hoek moesten we door middel van een touw, zonder zekering, een paar meter op een rots klimmen om verder te kunnen. Dit was nog prima te doen. Eenmaal boven liepen we verder over de rotsen in het ondiepe water, omringd door de prachtige natuur. Het tweede obstakel was een klim naar boven, tussen een rotspartij door een watervalletje heen. Deze klim was ongeveer 4m hoog denk ik, en was best lastig. De eerste meter kon je nog steunen op een kleine, instabiele ladder, maar daarna moest je verder op eigen kracht. Tussen de rotsen moest je oppassen dat je je hoofd en rug niet stootte. Meneer Bakker was alvast naar boven geklommen om de rest zijn hand toe te reiken. Hierboven was het nog veel mooier, en ik zou zweren dat ik op een gegeven moment een aapje of een ander dier door de bergen zag rennen. De afdaling was iets pittiger, maar uiteindelijk is dit ook gelukt. Voor meneer Rasing liep de afdaling iets minder goed af, hij brak zijn sleutelbeen en heeft hier voor de rest van de reis veel last van gehad.
's Avonds stond de braai, oftwel een soort ZA bbq, op het programma. Dit was iets verlaat, mede dankzij het ziekenhuisbezoek van Frans en de onzekerheid en spanning waartoe dit leidde. Uiteindelijk konden we eten om 11 uur. De braai bestond uit een witvisje gerookt boven het eigen gestookte vuurtje (met veel graten!), brood en salade.
'Vandaag is het programma niks speciaals. Nog 20 minuten, dan is de les afgelopen. Wat mij nog steeds verbaast, is dat de docent bijna geen rol heeft in de les als lesgever, oftewel, ze leren hier bijna niks. Ze praten niet veel en hebben weinig controle (op enkele na). De leerlingen gaan eigenlijk gewoon hun eigen gang. Naast mij ligt bijvoorbeeld een meisje languit op haar tafel te slapen. In Nederland zou dit zeker niet geaccepteerd worden. Het lesmateriaal en de schoolspullen zijn redelijk modern, of eigenlijk moderner dan dat ik had verwacht. De leraar zit achter zijn laptop, waarmee hij de beamer bestuurt die de stop op het whiteboard projecteert. Hier wordt echter niet heel erg efficiënt mee gewerkt, en de leerlingen moeten op eigen initiatief aan de bak naar mijn gevoel. Aan het einde van de dag hadden we nog wiskunde. Dit was best interessant en een rustige les. Hij legde de nadruk op het feit dat alles in de wereld uit patronen (sequences) bestaat. Een opdracht voor de Afrikaanse leerlingen volgde.
Dag 5: Schooldag en mee naar huis met de buddies.
Even een terugblik op gisteravond: tijdens de kringbespreking over het verloop van de dag is de stroom uitgevallen, een black-out. Op zich was dit niet zo'n probleem, omdat we beschikten over zaklampen en andere alternatieven. Een Nederlands meisje, die vandaag met haar buddy naar huis was geweest, vertelde dat zij in een shag woonde en dat dit dus een heel groot probleem voor haar moest zijn. Vooral met alle criminaliteit en weinig andere mogelijkheden om het tekort aan stroom op te vangen in de townships, moet het daar heel onveilig en onplezierig zijn geweest.
Daarnaast zijn we vandaag na de schooldag mee geweest naar huis met de buddies. De mijne woonde niet 'thuis', zoals de meesten, maar in het hostel bij school. Dit zag je wel vaker bij kinderen waarvan hun huis ver van school was. Jade sliep hier dus, at hier, maakte hier zijn huiswerk en had hier zijn vrienden. Het begin was op zichzelf al vrij speciaal. We moesten rijen vormen, de tassen buiten laten en aan tafels gaan zitten in een gigantische eetzaal. Het eten zat in pannen die waren overdekt om de warmte te behouden. Er liep een docent of medewerker van in de twintig door de tafels heen. Iedereen was stil en keek naar hem. Uiteindelijk gaf hij een seintje, in de vorm van een knikje, waarna iedereen aanviel. Ik zat bij Jade en zijn vrienden, maar er werd niet gesproken. Dit was ook niet de bedoeling geloof ik, omdat iedereen stil was. Ik mocht als eerste opscheppen. We aten kabeljauw, een salade van erwten en maïskorrels en mashed potatoes. Het smaakte best goed. Hierna volgde ik Jade naar zijn kamer. Hier gaf ik hem zijn cadeaus: stroopwafels, Nederlandse snoepjes, Hollandse drop en nog wat andere dingen. Ook had ik nog de OBC goodybag om aan hem te geven. Hij reageerde ondankbaar (geen bedankje), maar volgens mij vond hij het toch wel leuk om iets te krijgen.
In het hostel ervaarde ik een soort onveilige of vijandige sfeer. We werden sowieso al vreemd aangekeken omdat we wit en buitenlands waren en daarmee in de belangstelling stonden. Maar hier leek het wel of het iedereen voor zich was en iedereen deed waar hij zelf zin in had. Uiteindelijk had in geen trek meer om nog tot 5 uur op die kleine kamer te zitten, vooral toen de roommates de wiet en waterpijpen uit de kast haalden. Op school probeerden z'n vrienden me al over te halen om ook te roken enzo, maar daar had ik geen behoefte aan. Vooral niet als het 40 graden is buiten. Dus ben ik hem maar gepeert naar ons eigen hostel, Jade volgde me omdat ik zei dat ik mijn telefoon wou halen. Hier kwamen we wat andere buddies tegen die gingen zwemmen. We zijn toen uiteindelijk met hun meegegaan. Na het zwemmen hebben we nog een bezoek gebracht aan de tuinen achter de 'campus', waar ook wat oude Khoi en San hutten tentoongesteld waren. Hier bloeiden ook veel mooie bloemen. Toen het 5 uur was ben ik weer naar 'huis' gelopen en heb ik een douche genomen.
Dag 6 Townships en Safe-Hub
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
